De regionale omroepen zijn weer een actie voor de Voedselbank gestart. Dat doen ze tegenwoordig ieder jaar. Grrrr.. .wat word ik daar kwaad van!

Ik heb een leven lang gezien aan mijn ouders wat een periode van armoede met kinderen doet. En mijn ouders zijn er later in materiële zin nog overheen gegroeid, doordat mijn vader een goede baan kreeg. Veel kinderen van nu zal dat niet lukken, want armoede in Nederland is tegenwoordig erfelijk.

Een verrassing is die actie van RTV Noord niet echt, want na het eind van de actie in 2014 kondigde de omroep de actie voor dit jaar al aan. ‘Een motie van wantrouwen aan de politiek en de kiezer?’ vroeg ik RTV Noord via Twitter. Geen antwoord uiteraard. Maar het is wel zo. Kent u een brandweerman die na het blussen de volgende brand al aankondigt? Een politieman de volgende moord?

De Voedselbank lijkt wel een natuurverschijnsel geworden, ik verbaas me daar over. Kinderen die hun verjaardag niet kunnen vieren, niet naar andermans verjaardag kunnen, die er op school niet bij horen vanwege hun oude kleding, die slecht leren en slapen van de stress.

 

De liberalisering. Ja, premier Rutte had al aangekondigd dat de ‘geluksmachine’ uitging. Dat lukt overduidelijk. In de jaren ’60 waren ‘we’ veel armer, maar wie had er toen van de Voedselbank gehoord? Dat is dramatisch veranderd, ondanks alle economische groei. Als gewone burger hoef je kennelijk steeds minder te verwachten van de staat, zelfs niet als je kind bent. Je zoekt maar hulp bij buren of vrienden. Als je die hebt.

Rutte geeft zelf het goede voorbeeld door zijn vrienden door dik en dun te steunen, zoals we vandaag weer eens op tv konden zien. Maar denkt nu iedereen zo? Ik spreek mensen die zich volop inzetten voor de voedselbank, behalve in het stemhokje. En in iedere politieke discussie over armoede hoor ik dezelfde drogredenen voorbij komen.

 

Nee, heren en dames politici: armoede is vaak geen eigen schuld. Armoede los je niet op door mensen aan het werk te helpen, want jullie scheppen nooit (voldoende) banen. Het is inmiddels overduidelijk: ook economische groei levert geen banen op, daar hoeven we niet meer op te wachten. Bedrijven gebruiken hun geld liever om te automatiseren. Bovendien: veel mensen in de bijstand zijn arbeidsongeschikt. Je moet nu echt niet meer uitstellen maar met een structurele oplossing komen.

En nee politici: werken maakt ook niet vrij, want heel veel armen werken juist al en zitten nog steeds gevangen in armoede. Ze verdienen gewoon nooit genoeg om van te leven. Heel veel mensen zijn gewoon arm omdat jullie er voor kiezen om ze arm te laten zijn. Onze miljarden voor de bankiers, geen cent voor die arme kinderen ( of ja, hier en daar een kindbonnetje van 25 euro.) Voor de prijs van één zo’n uit de hand gelopen verbouwing van zo’n ROC, zouden al die arme kinderen jarenlang  kunnen sporten.

 

Jullie kiezen consequent voor de rijken, tegen de armen. Herinneren jullie je Griekenland nog? Toen daar moest worden bezuinigd door de crisis, streepten jullie politici alle voorstellen weg om belasting te heffen op rijken, of om belastingontduiking tegen te gaan. Ja, meneer Dijsselbloem, vooral jij!

De belasting werd in het toch al arme Griekenland slechts 6% verhoogd voor de (corrupte) rijken, maar wel 320% voor de armen. Terwijl die rijken nu met een glas champagne dobberen in het zwembad van hun miljoenenjachten op de Middellandse Zee, scharrelen er in Athene uitgehongerde kinderen langs de vuilnisbakken op zoek naar iets te eten. Jullie keuze. Iedere crisis is een kans, en meestal een uitgelezen kans om de kloof tussen rijk en arm te vergroten. In Griekenland, maar ook in Nederland.

 

De Voedselbank is en blijft een politieke keuze, gemaakt door partijen en de kiezer. We leven in één van de rijkste landen ter wereld. En dat in een uniek tijdperk. In de Middeleeuwen droomden ze van luilekkerland, wij léven er in. En toch…. één op de acht kinderen in Nederland groeit op in armoede, in Groningen zelfs één op de vijf. Waar blijft de paniek?

 

Eén van de grote bronnen van armoede is de stijging van de vaste lasten voor de armsten.  Heel simpel voorbeeld: de huur. Woningcorporaties hebben een simpele opdracht: goedkope woningen voor de armsten onder ons. Dat betekent dat de huur niet meer mag stijgen dan het bijstandsniveau en het minimumloon, dat weet iedere simpele ziel. Maar: ook de woningcorporaties zijn geliberaliseerd. Jaarlijks kiezen ze er nu voor om de huren gigantisch te laten stijgen (4,7% in 2014) en houden jullie de uitkeringen gelijk of laten ze dalen. Bij een verhuizing kan de huurverhoging zelfs oplopen tot een huurverhoging van meer dan 20% voor hetzelfde huis. Dat is ook een soort van armoedebeleid, want het resultaat is even voorspelbaar als zichtbaar: armoede. Het huis is voor veel mensen een soort gevangenis geworden.

 

Als je dan per se al die anderen arm wilt laten, is er trouwens een andere oplossing voor de kinderarmoede. Als je echt alles liberaal wilt, wees dan ten minste consequent:  maak dan het inkomen van kinderen onafhankelijk van dat van hun ouders. Geef ieder kind recht op een eigen inkomen dat voldoende is om gezond en gelukkig van te kunnen leven, zonder kinderen meteen al op achterstand te zetten.  Einde kinderarmoede. Geweldig idee toch? Ieder mens helemaal vrij en onafhankelijk, de vrijheid van het individu boven het collectief.

Misschien moet RTV Noord daar eens een actie voor voeren. En zeg niet dat je je niet met politiek wilt bemoeien, want wat is er een duidelijker politieke keuze dan kinderen in armoede te laten opgroeien en daar ieder jaar een schaamlapje voor te hangen?

(Waarbij ik niet bedoel dat je niets moet doen, bedankt voor jullie fantastische inzet en zo, maar toch….het één sluit het andere niet uit. In tegendeel.)