• Een dood in Petersburg. Geschiedenis van Kapt. A. Meijer van de Piet Hein
  • Marco in ‘t Veldt

marcoveldt

~ Een nieuwsgierig blog

marcoveldt

Monthly Archives: March 2013

Tegen de Vergetelheid

22 Friday Mar 2013

Posted by Marco in 't Veldt in Uncategorized

≈ Leave a comment

Muziek en geheugen zijn een rare combinatie. Er helpt niets zo goed als muziek, om in een stemming van ‘vroeger’ te komen. Zelfs mensen met een ver gevorderd stadium van dementie kunnen vaak nog kinderliedjes uit hun jeugd zingen, terwijl ze soms zelfs hun eigen man of vrouw niet meer herkennen. Niets zo goed tegen de vergetelheid dus als muziek.

Maar andersom? Niets wat ik zo slecht kan onthouden als bijvoorbeeld stukken van Bach. Ik heb soms uren zitten studeren op de grillige melodieën van Johan Sebastiaan maar de volgende dag ben ik ze glad vergeten. Tenminste, mijn bewustzijn, want het kan gebeuren dat ik de gitaar pak en gedachteloos een stuk begin te spelen waarvan ik niet eens meer wist dat ik het ooit gespeeld had. Foutloos. En ik weet dan, dat ik het absoluut niet had kunnen spelen als ik het met mijn volle bewustzijn had gewild. Dat bewustzijn zit het motorisch geheugen kennelijk vooral in de weg.

Vaak zit ik voor de vuist weg te improviseren en denk ik ‘dit is een leuk stukje om te onthouden,  maar ben ik het dezelfde dag nog vergeten. Dat is anders sinds ik een iPhone heb. Nu leg ik af en toe stukjes vast in een filmpje en ik begin ze zelfs uit te werken. Het stuk in het filmpje is een nieuwe poging. Er zitten een paar ongewone akkoorden in, dus het nog wat moeilijk ‘te pakken’ maar het idee is er, en ik ben behoorlijk tevreden over de melodie en het stukje met de flageoletten hoog op de hals. Het staat nu op film en ik zal het dus niet meer vergeten. ‘Tegen de Vergetelheid dus….’

Marco in ‘t Veldt

Project X Hitler? Zal Project X Haren zich herhalen met een politiek doel?

10 Sunday Mar 2013

Posted by Marco in 't Veldt in Uncategorized

≈ Leave a comment

Tags

#YOLO, Facebook, Haren, Hilterdidnothingwrong, Hitler, Ibe derFürher, Mountain Dew, Mussolini, Project X Haren, Ritzo ten Cate

Ibe derFuhrer facebookpagina

En daar was het opeens: in your face. Ik had het moeten zien, maar het lag er te dik boven op om het meteen te zien.

Net zoals mensen in een supermarkt in de VS overkwam. Die pakten nietsvermoedend tweeliterflessen van een nieuwe sprankelend ogende frisdrank van fabrikant Mountain Dew van de plank, (zoals ook op grappige Youtubefilmpjes is te zien). Eens proberen hoe dat smaakt! De naam van de frisdrank had hun verbazing moeten wekken maar deed dat niet. Want wie verwacht zoiets bij je vertrouwde supermarkt?

Eenmaal thuis op de bank drong het tot de kopers door,  die nieuwe naam: Hitlerdidnothingwrong. Toch wel een beetje vreemd?

HITLER+DID+NOTHING+WRONG+-+IN+STORES+NOW_b42674_4040389

Hitlerdidnothingwrong is een zogenaamde meme, een idee dat zich snel via internet verspreid.

Tijdens mijn verslaggeving over Project X Haren heb ik regelmatig contact gehad met internetonderzoeker Ritzo ten Cate. Ten Cate onderzoekt meme’s en is er van overtuigd dat de meme Project X -een feestje dat volledig de hand loopt- , er de oorzaak van was, dat bij Project X Haren rellen in Haren bijna onvermijdelijk waren.

Ten Cate is nu bezig met onderzoek naar het voorkomen van nieuwe Project X-rampen. Dat lijkt me nuttig. Want wat gebeurt er als je de Project X-methode inzet voor heel andere doelen? Of liever gezegd: een echt doel? 

In Haren bleek dat ‘de autoriteiten de mobiliserende kracht van de sociale media volkomen onderschat hadden.’ Van de tienduizenden genodigden kwamen er tussen de 3000 en 5000 mensen naar Haren, volgens het rapport van de Commissie Cohen. Ze kwamen voor een ‘Feestje!’  De autoriteiten verwachtten misschien maximaal 100 mensen. Gevolg: rellen met vele gewonden en 1,6 miljoen schade. Er hadden gemakkelijk doden kunnen vallen.

Maar hoe nieuw is die mobiliserende kracht van de sociale media? Er ligt nu een rapport van 700 pagina’s dat ik eens grondig zal bekijken als ik tijd heb. De Commissie Cohen heeft in ieder geval haar best gedaan om het unieke van deze gebeurtenis bloot te leggen. Uniek?

Wat zijn de ingrediënten van Project X Haren geweest?

1. Je vanaf het begin een aansprekende meme nodig, een ijzersterk idee dat weinig uitleg nodig heeft en zich snel kan voortplanten. Het liefst met een dubbele boodschap. De oppervlakte: feest! Onder de oppervlakte: geweld. In dit geval was dat Project X: een film over een feestje dat volkomen uit de hand loopt. Die dubbele boodschap is geen toeval maar essentieel voor het succes. De flirt met geweld en de dood windt jonge mannen op en heeft op hen een geweldige aantrekkingskracht. In Haren kwamen er vooral mannen.

2. Je hebt een enthousiast groep nodig voor een actieve start met een goed idee. Daarbinnen moet er een leider zijn. Iemand die echt all the way wil en anderen daarin meekrijgt. Het liefst jonge mensen want die zijn lekker ontvankelijk voor nieuwe dingen en gemakkelijk enthousiast te krijgen.

3. Je communiceert met elkaar op een manier die alleen insiders toegang geeft. Dit geeft je het gevoel ‘dat je er bij hoort.’

4. Iedereen wil helpen. Meestal doen mensen dat al ongevraagd. Ze maken nieuwe variaties op meme’s,  dus grappige plaatjes op internet, bewerkte foto’s, kaartjes, logo’s enz. Het is leuk en optimistisch. Ze maken grappen over anderen, in dit geval de oudere generatie die er niets van begrijpt. Humor.

5. Iedereen wil er bij horen, vooral als het ‘echt iets wordt.’ Dít mag je niet missen, YOLO: You Only Live Once.

6. Om het uit de hand te laten lopen heb je hulp nodig van een groep die bereid is geweld te gebruiken en daar ervaring in heeft (bijvoorbeeld hooligans). Het plotselinge geweld overrompelt de politie volkomen. Maar zonder dat, kan de interne groepsdynamiek heel gewone mannen al aanzetten tot uitzonderlijk geweld als de omstandigheden er toe zijn.

Als ik dit lijstje langs kijk, denk ik eigenlijk: what’s new? 

Bij die behulpzaamheid moest ik denken aan die politieagent uit Winschoten. Een oude mevrouw had een oproep gekregen en moest op reis. De agent kwam haar halen maar mevrouw kon amper lopen. Dat vond hij zo zielig dat hij haar achter op de fiets naar het treinstation bracht. Heel behulpzaam.

Mevrouw was Joods en had anders de trein naar Auschwitz gemist.

De beste bedoelingen kunnen leiden tot het slechtste resultaat. Veel relschoppers kwamen naar Haren met alleen het idee een leuk feestje te beleven. Het liep anders dan ze verwachtten.

Alle ingrediënten uit Project X Haren vind je terug in het fascisme. Sterker nog: je vindt de ingrediënten uit het fascisme terug in Project X Haren. Eén van de aanstichters noemde zich Ibe derFuhrer ( Ik ben de Führer) en gebruikte op zijn facebookpagina een van Hitlers meest succesvolle meme’s: het hakenkruis.

Bewust of onbewust (ik denk het laatste) maakte Ibe gebruik van alle standaard ingrediënten van het fascisme. Aansprekende symbolen heten nu ‘meme’s.’ De fascisten waren meesters in het gebruik van meme’s.  Het nieuwe medium toen: radio en versterkers waarmee je grote mensenmassa’s kon toespreken. Ook toen onderschatte de gevestigde orde de kracht van de nieuwe media volkomen.

Het fascisme van Hitler en Mussolini richtte zich met succes op het verzet van de jeugd tegen de volwassenen en de gevestigde orde, denk aan de Hitlerjugend. Jongeren kregen een plek en een toekomst. En Hitler en Mussolini waren grappig. Tenminste voor wie er van hield. Tegenstanders – de gevestigde orde – werden als belachelijk weggezet.

Reageerde de gevestigde orde,  dan kon dat niet anders dan ridicuul overkomen op de jonge volgelingen van Hitler,  net zoals jongeren de uitspraak ‘Er is geen feestje,’ van de Harener burgemeester Bats, op de jongeren in Haren werkte als een rode lap op een stier.

haw-Project-X-geen-feest-522x391

De meeste Nazi’s waren meelopers, net als bij Project X Haren. Mensen die graag het goede wilden doen voor hun medemens en wilden ‘helpen.’  En ze kwamen voor het feestje, in dit geval een ontsnapping uit de economische crisis. Hitler beloofde zijn volgelingen een nieuwe gouden toekomst terwijl ze nu in ellendige armoede en vernedering leefden. Maar er was die dubbele boodschap, de meme die er meteen vanaf het begin in zat: voor die gouden toekomst moeten we eerst oorlog voeren. Een boodschap van geweld, die er net als in het geval van Project X Haren meteen vanaf het begin in zat maar door niemand erg serieus werd genomen. Dat bleek in beide gevallen een gevaarlijke vergissing.

Zijn er dan geen verschillen tussen Project X Haren en het fascisme? Natuurlijk. Ten eerste zijn de jongeren die naar Haren kwamen geen fascisten, laat ik daar duidelijk over zijn.

De jongeren in Haren leven in die gouden toekomst waar die vele meelopende Duitsers in de jaren ’30 zo graag naartoe wilden. Ze kennen hoogstens verveling maar geen armoede en honger. Vandaar dat het in Haren in feite volkomen onschuldig en doelloos bleef.

Maar dat zijn we snel aan het veranderen. In heel Europa is men de omstandigheden van de jaren ’30 aan het herscheppen. Waren die dan zo erg? Ja en nee.

Ja: er was een gigantische economische crisis waardoor een deel van de bevolking volkomen berooid was en daarmee ontvankelijk voor radicale boodschappen.

Nee, want er was nog steeds genoeg voor iedereen. Alleen de verdeling was fout: een deel van de bevolking ging er zelfs flink op vooruit, doordat alles goedkoper werd door de crisis, terwijl het andere deel niets meer had. Dat had men politiek kunnen oplossen maar er waren toen zelfs geen werkeloosheidsuitkeringen. 

En nu? Europa is nog steeds een rijk continent met volstrekt voldoende middelen om iedereen te voeden en een toekomst te geven. Echter: politiek wordt de keuze gemaakt de crisis af te wentelen op een deel van de bevolking. Terwijl banken met miljarden worden geholpen,  worden er heel gewone hardwerkende mensen van alles beroofd dat ze in deze wereld hadden; werk, een huis, eten en een toekomst. Uitkeringen worden geminimaliseerd of helemaal afgeschaft. Dat deel van de bevolking wordt in een situatie van diepe wanhoop en uitzichtloosheid gestort. In Griekenland en vele andere plekken in Europa dreigt een ‘Gouden Dageraad’ van nieuw fascisme.

Dat nieuwe fascisme gebruikt alle oude middelen. Maar gaat het de nieuwe ook gebruiken? Mussolini greep de macht door een voor toen volstrekt nieuw communicatiemiddel dat tegelijk ook een meme was: de mars op Rome. In 1922 besloot hij daarmee de macht te grijpen:

  1. Fascisten uit heel Italië zouden even buiten Rome samenkomen.
  2. Alle belangrijke publieke gebouwen in Rome zouden ingenomen worden door de fascisten.
  3. Mussolini zou het ontslag van de regering eisen en wilde een fascistisch regime instellen

Het plan slaagde niet volledig want het ontbrak hem aan één ding: een snelle communicatiemethode. Maar stelt u zich voor: een nieuw Project X Haren maar dan georganiseerd door een echte Mussolini of Hitler. Opeens duiken tienduizenden, honderdduizenden mensen onverwacht op in de machtscentra in Athene of Brussel om daar de macht op te eisen? Einde van de democratie.

Realistisch?

Er zijn natuurlijk talloze manieren waarop het goed of fout kan gaan met de sociale media, maar dat er risico’s zijn, is gebleken in Haren. Dit is slechts één scenario voor herhaling van Project X Haren en er zijn er vele andere te bedenken. Loopt het mis, dan hoop ik dat ik kan zeggen dat ik er niet bij was. YOLO!

foto van poster op alfa college, foto gemaakt door Irwin Fluona. 14 september of eerder

‘Getapte jongens’ Over verantwoordelijkheid bij Project X Haren

06 Wednesday Mar 2013

Posted by Marco in 't Veldt in Uncategorized

≈ 1 Comment

Tags

Commissie Cohen, Goos de Boer, Haren, Ivo Opstelten, Job Cohen, Project X Haren, RTV Noord, Tony van der Vondervoort, Ypke Gietema

Meanwhile in Haren 393656_10151249420239974_1817257059_n

Burgers en agenten stonden op 21 september doodsangsten uit tijdens Project X Haren. Terwijl het vanaf een uur of zes duidelijk was dat er rellen zouden komen, arriveerde de ME pas een uur of vier later. Het dorp werd een slagveld en het is een wonder dat er geen doden zijn gevallen.

Dat de voorbereiding en uitvoering van de politie op Project X Haren volstrekt amateuristisch en knullig was, weten we inmiddels. Dat er over gebeurtenissen door de politie meerdere officiële maar tegenstrijdige verklaringen naar buiten zijn gebracht weten we ook. Misschien zal het rapport van de Commissie Cohen daar nog wat aan toevoegen. Daarna komt de belangrijke vraag: wie is er verantwoordelijk en wordt die verantwoordelijkheid ook genomen?

“Ik zal je eens laten zien wat aftreden is!” stelde wethouder Ypke Gietema  in 1992 de Kredietbankaffaire. Groningen was 58 miljoen kwijt geraakt door wanbeleid bij de Groninger Kredietbank maar de verantwoordelijke wethouders Piet Huisman en Tonny van de Vondervoort wilden niet aftreden. Hun PVDA-collega Gietema ergerde zich hier zo aan dat hij zelf aftrad, hoewel hij nauwelijks bij de kwestie betrokken was. Van der Vondervoort bleef wethouder tot zij staatssecretaris werd.

De daad van Gietema is zeldzaam in Nederland. Verantwoordelijk zijn en verantwoordelijkheid nemen zijn twee heel verschillende dingen. En hoe groter de affaire hoe kleiner de verantwoordelijkheid, lijkt het meestal.

Het meest verantwoordelijke beroep

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het ‘buschauffeur’ het meest verantwoordelijke beroep is. Met een groot log object door smalle straatjes vol wandelaars en fietsers die zich niet aan de verkeersregels houden, je komt ogen tekort. Eén klein foutje en er vallen gewonden of doden. En gebeurt dat, dan helpt er geen ontkennen en ben je je baan kwijt.

Nu Nederland van affaire naar affaire wankelt, blijkt er meestal niemand verantwoordelijk. Er blijkt een groot verschil tussen het besturen van een bus, een bedrijf of een overheidsorganisatie.  In de praktijk lijken alleen klokkenluiders en ondergeschikten de gevolgen te voelen. De klokkenluider Ad Bos in de bouwfraude-affaire bijvoorbeeld, raakte alles kwijt en moest wonen in een camper  aan de rand van Egmond. Ondergingen de verantwoordelijken voor de bouwfraude een vergelijkbaar lot? Tuurlijk niet!

Terug naar Project X Haren. In mijn naïviteit vroeg ik vrijdagmiddag  21 september nog aan RTV Noordcollega Goos de Boer waar de ME stond, want ik ging er blind van uit dat die achter de hand werd gehouden. Dat bleek niet het geval. Waar iedere leek wist dat er massaal ME achter de hand moest zijn, omdat er 30.000 mensen aankondigden te komen, blijkt dat de politieleiding daar heel anders over dacht.

Het wordt interessant hoe men dat wil rechtvaardigen, maar het zal waarschijnlijk ‘vergaande onbenulligheid’ worden omschreven, maar dan verpakt in voorzichtige bewoordingen als ‘Dit was eenmalig, een unicum’ en ‘niemand wist waar we op voorbereid moesten zijn.’ Met als resultaat dat er niemand verantwoordelijk is. En als er valse en dubbele verklaringen zijn gegeven? Dan is dat vast ‘een misverstand.’

Als damage control  heeft de politie al een intern rapport laten uitlekken over de kwestie en de maatregelen die men aan de hand daarvan heeft genomen. Handig, dan kun je als organisatie al stellen dat je ‘lessen hebt geleerd.’ Dus hoef je daarna niets meer te veranderen.

Vrijdag zullen we meer weten. Cohen mag dan een oordeel vellen over zijn opdrachtgevers van de Driehoek: burgemeester Rob Bats van Haren, korpschef Oscar Dros en plaatsvervangend hoofdofficier van justitie Hessel Schuth.

Onafhankelijk of ‘wiens brood men eet…’?

Getapte jongens?

Het onderzoek van Cohen vindt trouwens plaats met ruggensteun van minister Ivo Stelten. Juist,  de man die overal de getapte jongen speelt met de populaire boodschap  dat er zo streng moet worden opgetreden. Zou dat ook gelden voor fouten binnen de politie-organisatie of alleen voor de meelopers onder de relschoppers van Project X Haren?

Opstelten is bezig met een reorganisatie van de politie en volgens geluiden uit de politiewereld schijnt hij gebrek te hebben aan betrouwbare leidinggevenden, door een affaire in de Randstad. Dus heeft hij de Groningse politiebaas Oscar Dros hard nodig voor het Noorden.

Kennelijk staat er daarbij veel op het spel, want in politiekringen is men schuw. Om niet te zeggen: bang. Agenten zijn namelijk bang dat ze worden afgeluisterd als ze met journalisten over Project X Haren praten. Getapt.

Ik moest er even over denken. Agenten en journalisten afluisteren in Nederland? Is dat mogelijk? Wat vind de rechter daarvan? Staat die dat toe? En wie kan daar opdracht toe geven?

Wat is er aan de hand dat zelfs politiemensen hun werkgever niet meer vertrouwen? Is dat geen alarmerend signaal?  Ik vind het zwaar verontrustend.

Collectief verantwoordelijk

Ondertussen heeft Project X Haren wel geleid tot een juridisch novum. Relschoppers kunnen voortaan collectief verantwoordelijk worden gesteld voor de aangerichte schade, via het Schadefonds, dat is ingesteld op last van staatssecretaris Teeven. Ik ben geen jurist maar volgens mij kan die collectieve verantwoordelijkheid juridisch heel interessant worden als die wordt toegepast op andere zaken, zoals het dopinggebruik onder wielrenners, bouw- of vastgoedfraude of de bankencrisis. Of blijft zo’n prachtig middel alleen gereserveerd voor de kleine jongens?

Hoe zit het nu met de bestuurders van de Driehoek, waarop de bange burgers van Haren hun vertrouwen hadden gesteld tijdens Project X Haren? Gaan die vrijdag ook collectief hun verantwoordelijkheid nemen? Ik ben benieuwd. Of is verantwoordelijkheid in Nederland echt alleen iets voor busbestuurders?

Help, de journalistiek verzuipt! Durf het gesprek met de samenleving aan te gaan

05 Tuesday Mar 2013

Posted by Marco in 't Veldt in Uncategorized

≈ Leave a comment

Noorderpersocieteit

Maandag 4 maart  was ik bij een discussie van de Noorderperssociëteit  over de toekomst van de journalistiek. Als die er al is.

Het gaat goed met de journalistiek. Er wordt heel wat afgeschreven in Nederland, van roddelpers tot diepgravende journalistiek. Prachtige artikelen die veel gelezen worden.

Het gaat slecht met de journalistiek. De journalistiek is zojuist op een ijsberg gelopen, het internet. Jongeren lezen geen kranten meer en de dag- en weekbladen verliezen in rap tempo abonnees. Voor verhalen op internet wordt niet betaald. We maken water en het schip begint al vervaarlijk te hellen.

Hoe dat gaat aflopen weet niemand maar het lijkt voorspelbaar dat er weinig van de huidige media overblijven. Over tien jaar zullen er weinig kranten en weekbladen op papier meer over zijn. En wat dan?

De Band

In het discussiepanel zaten Jan Dijkgraaf, oud-hoofdredacteur van onder meer HP De Tijd en Metro, Jeroen Smit, hoogleraar journalistiek aan de RUG en Bart Brouwers, hoofdredacteur van Dichtbij.nl. Het was de band die stond te spelen. Verlokkelijke melodieën en teksten met woorden als ‘jong,’creativiteit’ ‘enthousiast,’ ‘freelancer,’ ‘nieuwe media.’

De heren waren samen vastbesloten om het de journalisten in het publiek er eens flink van langs te geven. Die zijn lui, weinig creatief, doen alleen aan  ‘agendajournalistiek’ en zijn dan kwaad dat het ‘alleen maar minder wordt.’ Want de heren en dames journalisten hebben geen verdienmodel. En dat is hun eigen schuld.

Of er ooit een verdienmodel komt is echter zeer de vraag. Daar kun je heel optimistisch over doen als je voor jezelf een nieuw verdienmodel hebt geregeld door professor te worden, maar minder als je hoopt je pensioen te halen in het mooiste vak dat er is.  Als er een journalistiek verdienmodel op internet mogelijk is, waarom bestaat dat nog steeds niet?

Ondertussen in de wereld

Een jaar of wat geleden was ik bij familie in Nieuw-Zeeland. Ik bracht een paar Groene Amsterdammers mee. Wat was de familie daar blij mee! Want in Nieuw-Zeeland is niet één serieuze krant of weekblad. Kranten publiceren echt alleen misdaad (écht, je gelooft het pas als je het ziet, er staat werkelijk geen normaal verhaal in) en onderzoeksjournalistiek bestaat er  al helemaal niet.

Hoe weet je dan wat er gebeurt in de wereld, of hoe de wereld in elkaar zit? Niet dus. Hetzelfde schijnt aan de hand te zijn in de VS, waar er op regionaal niveau nog nauwelijks serieuze nieuwsbronnen over schijnen te zijn. Dan kun je vastklampen aan een krant als de New York Times, die nu wel wat verdient aan internet achter een betaalmuur, maar hoe reëel is dat? De krant heeft 1, 1 miljoen abonnees op de papieren krant, maar het achterland is alleen al in de VS 300 miljoen mensen. Omgerekend naar Nederlandse verhoudingen: 53.000 abonnees. Niet echt indrukwekkend. Zo’n krant kan in Nederland niet uit.

Dat verdwijnen van de kranten in de VS verklaart waarschijnlijk meteen ook veel over het disfunctioneren van de democratie daar. Is dat ook onze toekomst?

Een vergelijkbare crisis

Een crisis zoals de journalistiek die nu meemaakt deed zich eerder voor in de muziekwereld.  En dat terwijl er met Buma/Stemra nog een organisatie is die flink voor de belangen van muzikanten opkomt. (Onder journalisten wordt er tegenwoordig al meer ‘gesampled’ dan in de muziek. Geen stukjes van 10 sec. max. maar ‘hele nummers,’ want bescherming van copyright is er niet in de journalistiek).

Vroeger gingen artiesten op tournee om platen te verkopen, nu is dat andersom. Platen verkopen niet meer sinds je alles gratis van internet kunt halen. Kon je in Nederland als muzikant altijd al moeilijk rondkomen, dan is dat nu nog moeilijker. Maar het kan: want muzikanten hebben een uitwijkmogelijkheid en de taal is internationaal. Dus staan er tegenwoordig zelfs topmuzikanten uit de VS in een klein cultureel centrum als De Oosterpoort in Groningen, want geld moet er verdiend worden.

Nederlandse journalisten hebben die uitwijkmogelijkheid niet, die gaan niet opeens optreden om een krant te kunnen maken. Die kranten verdwijnen en aan internet wordt niet verdiend, behalve door een heel beperkt aantal grote internationale spelers. Zelf giganten als Youtube schijnen het moeilijk te hebben. Als Facebook eens verplicht wordt op te houden met het schenden van onze privacy is het snel gedaan met deze gigant.

Ad Block

Verdienen aan internet? Ziet u wel eens een advertentie op internet? Ik niet. Want ik heb Ad Block, die houdt alles tegen. En zo’n grappig filmpje van de Telegraaf dat start met reclame? Dat kijk ik niet, of anders staat het wel ergens op Youtube zonder reclame.  Wat blijft er over? Nieuwssites zonder reclame-inkomsten, die leven van papieren kranten die binnenkort niet meer bestaan? Moet je daar wel optimistisch over doen? Stoer?

Wees eerlijk en open

Volgens mij staan we op een punt dat we als journalistiek niet meer stoer moeten doen of vals optimistisch. Misschien komt er ooit een verdienmodel, niets is uitgesloten, maar het is nu in ieder geval nog niet in zicht. Ondertussen stroomt het water binnen.  Ik zie zojuist de achterplecht van het schip onder water gaan en ren naar voren.

De toekomst: een journalistiek met alleen maar onderbetaalde overwerkte freelancers die na hun dertigste gedumpt worden, vrijwilligers en hobbyisten, willen we dat? Nog meer kranten die verdwijnen? Journalisten die anderen verwijten dat die haast niets verdienen maar die ondertussen wel hun werk overschrijven?

De journalistiek staat op een keerpunt maar het grootste deel van de Nederlandse bevolking weet het niet. Die weet dat pas als met het verdwijnen van de papieren kranten ook opeens hun internetsites verdwijnen. Blijft de journalistiek tot die tijd navelstaren en elkaar verwijten maken? Het is tijd om duidelijk te maken wat er aan de hand is. Tijd om eerlijk de discussie aan te gaan: help, de journalistiek verzuipt!

Recent Posts

  • ‘Een Golf is een Golf is een Golf.’ Wat de overheid kan leren van de autohandel.
  • Boekhandel Boekhuis: sinds 1843. Enige aantekeningen bij de ouderdom van de boekhandel in Bolsward.
  • De Beursvloer. Filmpje over de Haren Tynaarloose Uitdaging
  • Vogelspotters gespot: een observatie bij het Zuidlaardermeer
  • Tegen het cynisme van Jouke van Dijk. Schrijven we mensen boven de 50 jaar echt af?

Archives

  • December 2018
  • January 2018
  • November 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • January 2017
  • November 2016
  • October 2016
  • August 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • November 2013
  • May 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013

Categories

  • Archeologie
  • familiegeschiedenis
  • Fotografie
  • geschiedenis
  • journalistiek
  • maritieme geschiedenis
  • muziek
  • Project X Haren
  • Uncategorized
  • Werk en arbeidsmarkt

Meta

  • Register
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.com

Create a free website or blog at WordPress.com.

Cancel
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy